Според мерата на нашата искреност и верност

... и трудот за пазењето на Божјите заповеди, и каењето за нашите согрешенија и гревови, ние започнуваме да спознаваме, а со текот на времето ние започнуваме да спознаваме многу појасно и подлабоко. Ние спознаваме преку искуство дека Логосот Божји [Ο Λόγος του Θεού] е секогаш и неизбежно Логос Крстен [Ο Λόγος του Σταυρού, Логос на Крстот, Слово на Крстот м.з.]. Ние спознаваме дека вистинската теологија [θεολογία, богословие, м.з.] е секогаш ставрологија [σταυρόλογία, крстословие, м.з.]. И вистинската ортодоксија [ορθοδοξία, православие, правилно верување, м.з.] е секогаш парадоксија [παραδοξία, неочекувано верување, спротивно на здравиот разум, м.з.]. И дека не постои теоза [Θέωσις, обожување, м.з.] без кеноза [κένωσις, божествено испразнување, м.з.].