Уште еден довршен компромис е богословски компромис; поточно, Евхаристиски компромис. Наеднаш ми стана јасно дека крајно, и длабоко, постои демонска борба со Евхаристијата во нашата Црква - и тоа не случајно! Без поставувањето на Евхаристијата во самиот центар, Црквата е „религиски феномен“, а не Црква Христова, столб и тврдина на вистината (1 Тим. 3,15). Целата историја на Црквата е обележана со пиететски обиди да се проретчи Евхаристијата, да се направи „сигурна“, да се разводени во пиетизмот, да се сведе на постот и подготовката, да се искорне од Црквата (еклисиологија), од светот (космологија, историја), од Царството (есхатологија). И ми стана јасно дека доколку имам повик, тоа е тука, во борбата за Евхаристија, против ова проретчување, против расцрквувањето на Црквата кое се одигрува преку клирикализацијата од една страна, и преку профанизацијата од друга.
[извадок од дневникот на отец Александар Шмеман]
Претплати се на:
Објави (Atom)
