Свето Евангелие според Матеја 27,1-61

А кога се раздени, сите првосвештеници и старешини народни направија совет против Исуса за да Го убијат; и откако Го врзаа, Го одведоа, и Го предадоа на управникот Понтиј Пилат. Тогаш Јуда, што Го предаде, кога виде дека е Он осуден, се покаја и ги врати триесетте сребреници на првосвештениците и старешините, велејќи им: Згрешив, оти предадов невина крв“. А тие му одговорија „Што ни е грижа нам за тоа? Мисли му ти.“ И како ги фрли сребрениците во храмот, излезе и отиде, та се обеси.

Првосвештениците ги прибраа сребрениците и рекоа: „Не чини да се оставаат во црковната каса, оти се цена за крв.“ И како се советуваа, ја купија со нив грнчаревата нива, за да погребуваат во неа луѓе од други места. Затоа и до денес таа нива се вика Крвна нива. Тогаш се исполни реченото преку пророкот Јеремија: „И ги зедоа триесетте сребреници, цената на Непроценливиот, Кого Го оценија синовите Израилеви, и ги дадоа за грнчаревата нива, за да погребуваат други луѓе во неа, како што ми кажа Господ.“

И Исус застана пред управникот. И тој Го праша: „Ти ли си Царот Јудејски?“ Исус му одговори: „Ти велиш“. И кога Го обвинуваа првосвештениците и старешините, Он ништо не одговараше. Тогаш Му рече Пилат: „Не слушаш ли колку сведочат против Тебе?„ И не му одговори ниту на еден збор, така што управникот се чудеше многу. А на секој празник Пасха управникот имаше обичај да му отпушта на народот по еден затвореник, кого што би го побарале. Тогаш тие имаа еден прочуен заробеник, по име Варава. И кога се собраа, Пилат им рече: „Кого сакате да ви го пуштам: Варава ли, или Исуса, наречен Христос?“ Оти знаеше дека Го беа предале од завист. Во тоа време, додека тој седеше во судот, жена му порача да му кажат: „Не прави Му ништо на Тој Праведник, оти денеска многу пострадав насон, заради Него.“ Но првосвештениците и старешините го наговорија народот да го измори Варава, а Исуса да Го погуби.

Тогаш управникот ги праша: „Кого од двајцата да ви го пуштам?“ Тие одговорија: „Варава!“ Пилат им рече: „А што да направам со Исуса, наречен Христос?“ Му одговорија сите: „Да биде распнат!“ Управникот рече: „Па какво зло направил?“ Но тие уште посилно извикаа и рекоа: „Да биде распнат!“ Пилат, штом виде дека ништо не помага, а буната се зголемува, зеде вода, ги изми рацете пред народот и рече: „Невин сум за крвта на Овој Праведник; мислете му вие!“ И одговарајќи, целиот народ, рече: „Крвта Негова нека падне на нас и на нашите деца!“

Тогаш им го пушти Варава, а Исуса, откако Го бичуваа, Го предаде да биде распнат. Потоа управниковите војници Го зедоа Исуса во судницата и ја собраа целата чета околу Него, па, откако Го соблекоа, Му облекоа багреница; исплетоа трнов венец, Му го кладоа на главата и Му дадоа во десната рака трска; и паѓајќи на колена, Му се потсмеваа и велеа: „Радувај се, Царе Јудејски!“ И плукаа на Него и, како ја зедоа трската, Го удираа по главата. А кога Го исмеаја, Му ја соблекоа багреницата, Му ги облекоа Неговите алишта и Го одведоа на распнување. На излегување сретнаа еден Киринеец, по име Симон: него го натераа да Му го носи крстот. И кога дојдоа на местото, наречено Голгота, што значи: место на черепи, Му дадоа да пие оцет, измешан со жолчка. Но Он вкуси и не сакаше да пие. А штом Го распнаа, ги разделија алиштата Негови, фрлајќи ждрепка; па седеа таму и Го чуваа; и Му кладоа над главата натпис, со вината Негова: „Овој е Исус, Царот Јудејски.“

Тогаш распнаа со Него и двајца разбојници: едниот од десната страна, а другиот од левата. А минувачите, вртејќи ги главите свои, Го хулеа и велеа: „Ти, што го уриваш храмот и за три дни го соѕидуваш, спаси се Себеси! Ако си Син Божји, слегни од Крстот!“ Исто така и првосвештениците, заедно со книжниците, старешините, и фарисеите, потсмевајќи се говореа: „СеДругите ги спаси, а Сам Себе не може да се спаси. Ако е Он Цар Јудејски, нека слезе сега од крстот, па ќе поверуваме во Него. Се надеваше на Бога, нека Го избави сега, ако е по волјата Негова, оти беше рекол ’Син Божји сум!’“. И разбојниците, распнати до Него, Го хулеа исто така. А од шестиот час настана темнина по целата земја, до деветтиот час; а околу деветтиот час извика Исус со висок глас и рече: „Или! Или! Лама савахтани?“ А тоа значи: „Боже Мој, Боже Мој, зошто си Ме оставил?“ А некои од оние што стоеја таму, кога го чуја тоа, рекоа: „Овој го вика Илија.“ И веднаш еден од ниц отрча, зеде сунѓер, го натопи во оцет и го надена на трска, па Му даваше да пие. Другите пак, велеа: „Чекајте, да видиме, дали ќе дојде Илија да Го спаси“. А Исус, откако повторно извика со висок глас, го испушти духот. И наеднаш се расцепи црковната завеса на два дела, од горниот крај до долниот; и земјата се затресе; и карпи паднаа; и гобови се отворија; и многу тела на упокоени светии воскреснаа; па како излегоа од гробовите, по воскресението Негово, влегоа во светиот град и се јавија на мнозина. А стотникот и оние, што со него заедно Го чуваа Исуса, откако го видоа земјотресот и се’ друго што стана, се уплашија многу и говореа: „Навистина Овој бил Син Божји!“

Таму беа и гледаа оддалеку, исто така, многу жени, што врвеа по Исуса од Галилеја и Му служеа. Меѓу нив беа Марија Магдалена и Марија, мајка им на Јакова и Јосифа, и мајката на Зеведеевите синови. А кога се стемни, дојде еден богат човек од Ариматеја, по име Јосиф, кој Му беше, исто така, ученик на Исуса; и тој отиде при Пилата и го побара телото Исусово. Тогаш Пилат нареди да го предадат телото. А Јосиф, штом го зеде телото, Го обви во чиста плаштаница, и Го положи во својот нов гроб, што го беше издлабил во карпа; па, откако постави голем камен над гробната врата, си отиде. А таму беа Марија Магдалена и другата Марија, кои седеа спроти гробот.“