30.5.09

Молитвата без љубов

е како птица, која, иако изгледа добро и убаво, не може да лета, оти нема крилја.

28.5.09

Почеток на дишењето

Нашето срце секојдневно умира со духовна смрт. Топлата молитва во плач е негово оживување, почеток на неговото дишење. Ако секојдневно не се молиме со духовна топлина, тогаш лесно ќе умреме духовно.

25.5.09

Еден млад човек


го праша старецот што да прави во животот, односно кој пат да го избере и што од него сака Бог. Старецот му одговори: „Чедо мое, Бог го сака она што го сакаш и ти. Бог никого не го присилува да го следи овој или оној пат. Бог е духовен Началник и Тој ја почитува човечката слобода. Тој не е војсководител за сите да ги построи во еден строј. Еве што сака Бог: чесно да го исполниш она што си го избрал. Ако одбереш да бидеш монах, тогаш биди добар монах. Ако го избереш фамилијарниот живот, тогаш биди добар татко на семејството.

21.5.09

Молитва кон светиот апостол и евангелист Јован Богослов

О, голем апостолу, громогласен евангелисту, извонреден богослову, на недостижните откровенија тајновидецу, девственику, и мил љубимецу Христов Јоване, прими нé со своето својствено милосрдие нас, грешните, кои прибегнуваме кон твојата моќна заштита и покровителство. Измоли од семилосрдниот човекољубец Христос и Бог наш, Кој пред твоите очи ја изли Својата сескапоцена крв за нас, непотребните Свои слуги, да не Си спомене на беззаконијата наши, туку да се смилува на нас, и со нас да постапи по Својата милост, да ни дарува душевно и телесно здравје, секоја благодат и изобилие, учејќи нé сето тоа да го употребуваме во слава на твојот Творец, Спасител и Бог наш; и по завршувањето на привремениот живот да ги избегнеме, свет апостолу, немилосрдните испитувања кои нé очекуваат на воздушните митарства, и под твое водство и покровителство да стигнеме во небесниот Ерусалим, чија слава си ја видел во откровението, а сега се насладуваш со онаа радост која ветена е на избраниците Божји.

О, голем Јоване, сочувај ги сите градови и земји христијански, и сите православни христијани од глад, помор, земјотреси, поплави, пожари, непријателски напади и меѓусебни војни; избави нé од секаква неволја и напаст, и со своите молитви одврати го од нас праведниот гнев Божји, и измоли ја за нас Неговата милост.

О, голем и недостижен Боже, Алфо и Омего, извору и сливу на нашата вера! Еве, за молитвен застапник свој Ти го предложуваме свети Јован, кого Ти си го удостоил преку неизречените откровенија да Те познае Тебе, неискажливиот Бог: прими го посредништвото негово за нас пред Тебе, исполни ги молбите наши во славата Твоја; но над сé усоврши нé со духовното совршенство, за да уживаме во бесконечниот живот и небесните семејства Твои!

О, небесен Оче, Творецу на сé, семоќен Цару! Со Својот прст допри ги срцата наши, и како восок ќе се растопат и истечат пред Тебе, и земната твар ќе стане духовна, во чест и слава на Отецот, и Синот, и Светиот Дух. Амин!

11.5.09

Господ се јавува низ Светиот Дух

140. Благодатта се губи поради гордоста, и тогаш плачам како што Адам плачел, кога го изгубил рајот и говорел: „Каде си, Светлост моја, каде Радост моја? Зошто си ме отфрлил, та пати срцеот мое? Зошто си се сокрил од мене, нажалена е душата моја? Кога беше влегол во мојата душа, ги запали сите гревови мои. Всели се повторно во неа, и очисти ме повторно од гревовите кои Те сокриваат од мене, како што облаци го сокриваат Сонцето. Дојди и израдувај ме со Своето доаѓање. Зошто се колебаш, Господи? Гледаш - венее душата моја и со солзи Те бара. Каде си се сокрил? Ти си екаде присутен, на секое место, но душава не Те гледа и затоа боледува и со тага те бара. Исто така, кога си бил мало Дете, Пречиста Дева, заедно со праведен Јосиф Те со болка Те барала. Што ли се’ не помислувала таа во својот јад, кога не успеала да го најде својот мил Син? (Лк 2,48) Така и светите апостоли по смртта Господова биле нажалени во душата, зашто нивната надеж била уништена. Но Господ по воскреснувањето им се јавил, и тие Го познале и се зарадувале. Така и денес, Господ се јавува на нашите души и во Светиот Дух тие Го познаваат. Симеон Дивногорец бил мало дете кога му се јавил Господ. Порано тој не Го знаел, но кога му се јавил, тој Го познал Господа во Светиот Дух. Господ Го испратил на земјата Духот Свет, и преку Него се познава Бог, и се’ небесно, а без Него човекот е само грешна земја.

2.5.09

За скромноста

Во неговата книга „За молитвата“, отец Софорниј исто така посочува дека кога го собираме сето наше битие, и го поставуваме нашиот ум во длабочините на срцето, влезовите на душата ни се заштитени од искушенијата на злиот, и само тогаш престануваме да паѓаме во гревот. Ова, исто така е и моментот кога постануваме вистински скромни. Светителите ни дале многу дефиниции за скромноста, но јас лично, ја сакам онаа на свети Максим Исповедник. Според него, скромност е да се знае дека нашето битие ни е дадено „на заем“ од Бога, и ова признание го исполнува нашето срце со благодарност. Свети Максим исто така ја нагласува важноста од благодарност, велејќи дека благодарноста е еднаква на скромноста.

Постојат повеќе степени на скромност. Според старец Софрониј, пак, човекот ја достига вистинската скромност и го наоѓа своето срце кога станува свесен дека не е достоен за таков Бог како Христос. Скромноста тогаш го оспособува да ја прими и прифати откриената вистина која Христос ни ја подари. И прифаќајќи ја, добива благодат, која функционира како водич низ нашето срце, дозволувајќи ни да ги видиме неговата нечистотија и валканост, давајќи ни храброст да речеме „Да, Господи, јас сум гнасна крпа, јас сум прав и земја. Јас сум црв и не сум човек (Псалм 21,6). Јас сум најголем од сите грешници“, да позајмиме од зборовите на молитвите на пророците и апостолите. Вистинската скромност вклучува искрено стоење пред вистината откриена во Христа, и исповедување на нечистотијата и валканоста која ја носиме скриено во нас, без и да го знаеме тоа. Благодатта Божја тогаш фрла светло во нашата помрачена душа, и во Неговата светлина ја гледаме нашата светлина. „Во Твојата светлина ќе гледаме светлина“, како што пееме во Славословието (Псалм 37,9). Само кога Бог не’ осветлува по Неговата благост ние можеме да ја видиме вистинската светлина на нашето постоење.

За отец Софрониј не постои поголемо чудо во светот од моментот кога Нестворениот се соединува со створените. Тој тежнееше токму кон ова чудо сиот негов живот, како за себе, така и за сите оние кои доаѓаа да ја бараат неговата помош. Тој никогаш не бараше да биде чудотворец, и не обрнуваше внимание на чудата кои се случуваа по неговите молитви. Но, кога најголемото чудо на постоењето се случуваше, а тоа е, соединувањето на створените со Нестворениот, нашиот старец се радуваше, дури и ако личноста умираше физички.

Ова чудо е аналогно со Биг Бенг-от на астрономите, и со зборовите во Битието: „ 'Нека биде светлина' - И би светлина“. Кога се случува во срцето на човекот, се открива „вистинскиот човек“. Да се потсетиме на зборовите на св. Григориј Палама, во неговото Писмо до монахињата Ксенија, засновано на зборовите на светиот апостол Петар и Псалмите: „Нека биде светлина, и имаше светлина“. Свети Григориј Палама, со убав и поетско-богословски јазик го опиша овој духовен настан кој се случува кога зраците на несоздадената Светлина го продираат нашето битие, и „длабокото срце“ се отвора, и човекот го започнува своето „онтолошко делување“.