На почетокот од нашето духовно патување

додека сме се’ уште духовно незрели, нашиот севкупен религиозен светоглед е егоцентричен, емотивен, и рационален. Подлабокото ниво на сознанија, разумната свест не е целосно откриена. Не сме спознаени вистински, и живееме во функција на правила и надворешни ритуали. Наша молитва се зборовите во умот, неспуштени во срцето. Бога Го љубиме поради нашата должност, а нашиот сосед од послушание.

Но повторно, сето тоа останува себе-центрично, егоцентрично. Сакаме да бидеме „во право“ и зилотски ги браниме нашите позиции, било да се тоа доктрински, обредни, или поинакви. На кратко, ние сме нашето его, дефинирани од нашите страсти. И далеку од бивањето автентични личности, биваме заробени во нашиот изолиран индивидуализам.

Извадок од есеите на претстојателот на Православната Црква во Америка,
Митрополитот американски и канадски Јона