Усрдно покајание

Тешко мене, бедна душо! Многу ми е жал и срцето непрестано ме боли! (Рим. 9,2) Оти, оплакувајќи се себе си, должен сум да речам: „Злото ми го помрачи разумот и ја покри вистината; смртта го победи животот; земното, гнилежното и привременото го замени небесното, негнилежното и вечното; одвратното и омразеното се покажа послатко и попривлечно од вистинската љубов и чест Христова; заблудата ја исфрли вистината од мојата душа, осудувајќи ја на прогонство; избрав посрамување и срам наместо смелост и пофалба; горкоста ја ставив пред сладоста; земјата и пепелта ги засакав повеќе од небото и Неговото Царство; темнината ѓаволска навлезе во моето срце и ја помрачи светлината на гледањето во мојот ум...“