Беше еден човек кој

ловеше диви ѕверови во пустината, па го виде авва Антониј како се шегува со браќата и се соблазни. Сакајќи да му покаже дека треба да се биде снисходлив спрема браќата, старецот му рече: „Стави ја стрелата во својот лак и затегни.“ Овој стори така. Потоа му рече: „Затегни го уште повеќе.“ И овој затегна. А старецот повторно му рече: „Уште затегни.“ Ловецот одговори: „Ако го затегнам прекумерно, лакот ќе се скрши.“

Старецот му рече: „Така е и со делата Божји; ако прекумерно ги затегнеме со нашите барања браќата, тие брзо ќе се скршат. Токму затоа е потребно, одвреме-навреме да бидеме снисходливи спрема браќата.“ Слушајќи го тоа, ловецот се воодушеви од тие зборови, и замина стекнувајќи голема корист од старецот. А браќата, откако се укрепија, појдоа кон своите пребивалишта.