Еден човек

беше дојден да го види Авва Сисој. По пат, се случи неговиот син да се упокои. Но, човекот не се беше вознемирил поради тоа, но со голема вера го беше донел кај старецот, поклонувајќи се и припаѓајќи заедно со неговиот син за да го земе неговиот благослов. Потоа таткото се исправи, и оставајќи го синот при нозете на старецот, замина надвор. Старецот, мислејќи дека момчето се поклонува пред него, му рече: „Стани си, излези надвор“, без да знае дека момчето е мртво.

Момчето веднаш се исправи и си замина. Кога го виде, неговиот татко зачудувајќи се повторно влезе внатре. Се поклони пред стариот човек и му ја раскажа целата случка. Откако ја ислуша, старецот се исполни со покајание, оти немал намера да го стори тоа. И така, го замоли таткото на детето да не збори за тоа што се случи додека старецот е жив.