Собата на душата е телото; вратите се петте телесни сетила. Душата влегува во својата соба кога умот не застранува ваму-таму, талкајќи помеѓу стварите и световните работи, туку останува внатре, во нашето срце. Нашите сетила стануваат и остануваат затворени кога не им дозволуваме страстно да се поврзат со надворешните, сетилни ствари и на тој начин нашиот ум останува слободен од секаква земна приврзаност, и преку тајната умна молитва се соединува со Бога Отецот.
Бог Кој ги гледа сите тајни нешта ја гледа умната молитва и јавно ја наградува со големи дарови. Оти, онаа молитва е вистинска и совршена, која ја исполнува душата со света благодат и духовни дарови.
од „Како сите Христијани мора непрестано да се молат“