Послушанието и лаикот, прв дел

По дефиниција, православен Христијанин е оној кој настојува да биде послушен на Заповедите и, истовремено, послушно се обидува да ги исполни потребите на православниот начин на живеење, откриени во Светото Писмо и Светото Предание. Следствено, послушното одење на светите богослужби, честото примање на Таинствата, постењето на повеќедневните пости, давањето милостиња, милосрдието, итн - сите овие нешта, дури и повеќе од нив, го сочинуваат минимумот кој се очекува од оние кои Го следат Иисуса Христа. Сепак, ова свето послушание е само почетокот за секој кој сака себе да се нарече Христијанин; ова се првите чекори во духовниот живот, во запазувањето на она што Господ нè научи: „Ако ме љубите, пазете ги Моите заповеди. Кој ги има заповедите Мои и ги пази, тој е оној што Ме љуби; Кој не Ме љуби, не го запазува словото Мое.“ (Јован 14, 15; 14,21; 14,24) Токму поради ова свети Пајсиј (Величковски) има напишано: „ Запазувањето на Божјите заповеди и Неговите зборови не е ништо друго туку совршено послушание кон Христа Господа.“ Од овие зборови православниот Христијанин брзо сфаќа колку во целост му недостига духот на послушност и љубов.

Толку основни, толку суштински се овие први послушнички чекори, што сепак, не можат да се поминат многу лесно. Сепак, поради тоа што го претставуваат смиреното и напорно започнување и чекорење по тесниот пат кон Царството Небесно, тие се воедно и најнепривлечно за новобратените православни Христијани, и често се запоставени. Токму затоа свештеникот кој се среќава со новообратените ќе им го зададе претходно кажаниоѕ набожен начин на живот, насочен не само да го провери нивното послушание, туку да го допре попрво нивното срце отколку умот. Според зборовите на свети Јован Кронштатски: „Многу опасно е да се разбие – да се образува – само разбирањето, само интелектот, и да се игнорира срцето. Ние мораме, над сè, да се обрнеме кон срцето, оти срцето е живот... за да може да ги насочи сите мисли, желби и наклонувања на човекот низ неговиот живот. “

Многу преобратени никогаш не ги надминуваат овие основни побарувања за послушност кон принципите за Православен начин на живеење; всушност, некои го поминуваат сиот нивен живот борејќи се со сето ова. Но на оние на кои им е дадено да одат подлабоко, да го надминат бебешкото млеко на духовноста, нив ги очекува искуството на силното вино на Православното послушание. Целта на овој краток есеј е да го разгледа овој тип на послушание - послушание кон духовниот отец - во животот на православниот лаик.

(текстот е напишан од јеромонах Амвросиј (Јанг), претходно свештеник Алексеј, духовно чедо на преподобен Серафим Платински.)